ემოციებზე დაფუძნებული გამოცდილება / An Experience Based on Emotion

 

ხატია ხატიაშვილი / Khatia Khatiashvili 
თსა-ს სტუდენტი / TMA Student

 ემოციებზე დაფუძნებული გამოცდილება

გაზაფხულის სემესტრი მაზარიკის უნივერსიტეტში, ჩეხეთში გავატარე. მაზარიკის უნივერსიტეტი ერთ-ერთი მოწინავეა ევროპაში და საუკეთესო სამეცნიერო-ტექნიკური ბაზით გამოირჩევა, ბრნო კი პრაღის შემდეგ ჩეხეთში სიდიდით მეორე ქალაქია და ევროპაში ერთ-ერთ დიდ სტუდენტურ ქალაქადაა მიჩნეული.

საქართველოში ჩამოსვლისას ყველა მეკითხებოდა „როგორ მოგეწონა ?!“. მეც მცირეოდენი პაუზის შემდეგ ვპასუხობდი „კარგი, იყო; კმაყოფილი ვარ“. ჩემი  ჩამოსვლიდან უკვე სამ კვირაზე მეტია უკვე გასული და ახლაღა ვუფიქრდები, თუ რამდენი სათქმელი და ემოციების კორიანტელი იმალებოდა ამ ფრაზის  მიღმა.

მთელმა ამ პერიოდმა დამანახა თუ რის გავლა უწევთ უცხოელ სტუდენტებს. გამოწვევათა სია ვრცელია: სხვა ქვეყანაში სწავლა, ყოფითი საკითხების მოგვარება, ხშირი საცხოვრებლების ცვლილება საკმაო ძალისხმევას მოითხოვს. თითოეული გამოწვევა თუ სიხარული მონეტის აგდებას ჰგავს, ავერსის და რევერსის გათვლა შეუძლებელია.

მაზარიკის უნივერსიტეტის სავიზიტო ბარათი სიმულაციური ცენტრია. ის ევროპაში საუკეთესოთა შორის ერთ-ერთ მოწინავე ადგილზეა და არაერთი გამოჩენილი ადამიანის ვიზიტის მიზეზიც ყოფილა. მაგალითად, რამდენიმე წლის წინ იმჟამინდელი ბრიტანეთის პრინცი ჩარლზ III ეწვია ოფიციალური ვიზიტით. სიმულაციურ ცენტრში კრიტიკული მედიცინა და ანესთეზიოლოგია გავიარე. თითოეული დარბაზი აღჭურვილია რეალური მოწყობილობებით.მანეკენს კი, მიკროფონი აქვს ჩამონტაჟებული; ჩვეულებრივი პაციენტის ხმით საუბარი შეუძლია და ყველა დაავადების შესაბამის კლინიკურ მანიფესტაციას იმეორებს. შემთხვევითობის პრინციპით ვიყოფოდით ჯგუფებად და მოკლე ინფორმაციის მიღების შემდეგ შევდიოდით „პაციენტთან“. ეს ის შემთხვევაა, როდესაც კარი იხურება და უცხო ადამიანებთან, უცხო გარემოში ვრჩებოდით მარტო და უნდა გვემართა მძიმე „პაციენტები“.

ჩემთვის ეს იყო შესაძლებლობა იმისა, რომ მენახა თუ როგორ მუშაობენ  და ფიქრობენ სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩამოსული სტუდენტები. იყო ის შემთხვევები, როდესაც უცბად გვიწევდა გუნდური მუშაობა და როლების განაწილება. მინდა აღვნიშნო, რომ ჩემი აკადემიაში შეძენილი ცოდნა თანამედროვე და ვალიდურია. ჩემს სიამაყეს საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც კითხვაზე სწორედ ვუპასუხებდი და ეს ინფორმაცია შესაბამისობაში მოდიოდა მაზარიკის უნივერსიტეტის მასალასთან.

ვიტყოდი, რომ კიდევ ერთი დასამახსოვრებელი საგანი იყო სასამართლო მედიცინა. ეს იყო პირველი, რითაც ჩემი ერთგვარი „მოღვაწეობა“ დაიწყო. ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი ამერიკული სერია „ძვლები“ და ეს საგანი კი თავისი ავტოფსიებით, სტილითა და მეთოდიკით  ამ სერიალის გაცოცხლება იყო. ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ იმ შემთხვევებს,  რაც პათოლოგიის წიგნში იყო ასახული რეალურად ვნახავდი. თანაც, საქართველოს კულტურულ-რელიგიური ასპექტებიდან გამომდინარე ისეთ გამოცდილებას ჩვენს ქვეყანაში ნამდვილად ვერ მივიღებდი.

ახლა კი მინდა გადავიდე იმ ნაწილზე, რაც ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია. ეს არიან ადამიანები, რომლებიც ჩემი გაცვლითი პროგრამის ფარგლებში გავიცანი. უნდა ვაღიარო, სანამ წავიდოდი მეშინოდა, რომ ჯგუფებში ვერ მიმიღებდნენ და თავს გარიყულად ვიგრძნობდი. თუმცა, ჩემდა სასიხარულოდ ისე დავუახლოვდი სტუდენტებს, თითქოს მთელი წლები მათთან ერთად ვსწავლობდი.

ამ გაცვლით პროგრამაში მონაწილეობა იყო კარგი შანსი, რომ ჩემი ქვეყნის ადათ-წესები და ტრადიციები გამეზიარებინა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოსული ადამიანებისათვის. ზოგისთვის აღმოჩენა იყო რომ “Georgia” რუკაზე საქართველოა და არა ჯორჯიის შტატი. კი, ზოგს გულწრფელად ამერიკელი ვეგონე.

ყველას აინტერესებდა როგორია ჩვენი სამზარეულო, მუსიკა, ცეკვა, ყველაფერი ის, რაც ჩვენს ქვეყანას განუმეორებელს ხდის. ხომ გაგიგიათ: „ ასჯერ გაგონილს, ერთხელ ნანახი სჯობიაო“. ბრნოში ქართული რესტორანი აღმოვაჩინეთ და რა თქმა უნდა გავეშურეთ. იქ „თეორიული და პრაქტიკული სწავლება“ შევათავსეთ და მეგობრებს ჩვენი გასტრონომიული საგანძურის-ხინკლის და აჭარული ხაჭაპურის ჭამა ვასწავლე. გემრიელი კერძი ხომ ადამიანებს აახლოებს ერთმანეთთან. მე კი მთელი გული და სული ჩავდე ახსნა-განმარტებაში. იმ რამდენიმე საათში ზოგმა ჩემგან მარტივი  ქართული სიტყვებიც კი ისწავლა.

ხუთ თვიანი გამოცდილების გასაზიარებლად აზრების თავმოყრა მაინც მიძნელდება. თუმცა, ბედნიერი ვარ, რომ ეს შესაძლებლობა მომეცა, ჩემი ქვეყანა და უნივერსიტეტი საზღვარგარეთ მეღიარებინა.

An Experience Based on Emotion

I spent the spring semester at Masaryk University, Czech Republic. Masaryk University is one of the most advanced universities in Europe. It has the best scientific and technical hub. Brno is one of the biggest student cities in Europe and the second biggest city after Prague.

It has been more than three weeks since I came back home to Georgia, and after that, everyone keeps asking me the same question: “How it was”; After a while, I respond “It was nice”. But now I realize how much I can say about my one-semester exchange program.  

During the whole period, I realized how hard it is to be an international student in a different country. The list can be infinite. But the main problems are: combining studying and daily household activities, frequently changing the dormitories, and 24/7 checking accounts and emails. All of these require lots of effort. Student life abroad is like tossing a coin, obverse and reverse can’t be predictable.

The state-of-the-art of Masaryk University is its simulation center (SIMU). It has been visited by many well-known people, such as Prince Charles III. I had Intensive care at the SIMU. Each room is well-organized and looks like a real hospital ward. Each lay figure had its microphone so it could talk like a real-life patient. We were randomly divided into groups and after a briefcase discussion, we had to manage the “patient’s” condition. It was part of the role-play to develop working relations with strangers in an unfamiliar environment.   

Frankly speaking, for me it was such an amazing opportunity to work with students with different mindsets and origins. Also, I want to mention that the knowledge that I got during my studies at TMA was valid at MUNI. My pride knew no bounds when I answered the questions correctly.

Another subject that I was impressed with was Forensic Medicine. This was the first block that I had at MUNI, and it was the case when my favorite serial “Bones” came alive. Based on Georgian culture and religious beliefs, I won’t be able to attend autopsies.  

Now I am slowly moving to the most important aspect of my exchange program. I want to talk about people I made friends with during my stay in Brno. Before I started my classes I had a fear that I would feel left out, but luckily I was welcomed in the groups, and at some point, I felt like I had known these people for years.

Participating in this exchange program was a great chance to share my culture with the entire world. Some people honestly thought that I was from the USA because they believed that the only “Georgia” that exists is a state.

Everybody was interested in our cuisine, traditional dances, folk, and daily lifestyle. We found a Georgian restaurant in Brno. And there I taught my friends how to eat our most popular traditional dishes-Khinkali and Khachapuri. Several hours later some of them learned a few Georgian words, as well.         

I still find it difficult to gather thoughts to share five months of experience. However, I am happy to have been given this opportunity to recognize my country and university abroad.