გაზაფხულის ქრონიკები ვილნიუსიდან / Spring Chronicles from Vilnius

 

Tamaz Revazishvili - TMA Student

გაზაფხულის ქრონიკები ვილნიუსიდან - კლინიკური მოგზაურობა ბალტიისპირეთში

 
როცა თებერვლის ერთ ცივ და თოვლიან დილას ვილნიუსის აეროპორტში დავეშვი, ვერ წარმოვიდგენდი, თუ რაოდენ დიდ კვალს დატოვებდა ჩემს გულში ეს ქალაქი. აქ ჩამოვედი ერთი მიზნით - შემესწავლა მედიცინა ვილნიუსის უნივერსიტეტში, რომელიც ლიეტუვის უდიდესი და ბალტიისპირეთში ერთ-ერთი წამყვანი საგანმანათლებლო დაწესებულებაა, თუმცა, მივიღე ბევრად მეტი, ვიდრე მხოლოდ აკადემიური კრედიტები.

მთელი სემესტრის განმავლობაში მქონდა ბედნიერება, მესწავლა ვილნიუსის უნივერსიტეტის სანტაროსის კლინიკაში, რომელიც ერთ-ერთი უდიდესი და ტექნოლოგიურად მოწინავე ჰოსპიტალია ლიეტუვასა და მთელ რეგიონში. პირველივე დღიდან დავინახე, რომ აქ ყველაფერი ურთიერთობაზე, გუნდურ მუშაობასა და პრაქტიკაზე იყო დაფუძნებული. სასწავლო კურსებს გავდიოდი სხვადასხვა დეპარტამენტში, ვესწრებოდი ოპერაციებს, ვმუშაობდი პაციენტებთან და ექიმის ხელმძღვანელობით ვიღებდი სამედიცინო გადაწყვეტილებებს. ყველა განყოფილებიდან მომქონდა რაღაც ახალი, უდიდესი გამოცდილება. შევესწარი უიშვიათეს სამედიცინო შემთხვევებს, რომელთა ანალოგიც მსოფლიოში მხოლოდ ათეულობით არის აღწერილი, თუმცა ამ დეტალების გაზიარებას ვერ შევძლებ ექიმსა და პაციენტს შორის არსებული კონფიდენციალურობის გამო.

ჩემი გაცვლითი სემესტრის განმავლობაში, ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავი გამოცდილება იყო კლინიკური სწავლება ორთოპედია-ტრავმატოლოგია, რეაბილიტაცია და ფიზიკური მედიცინის (Traumatology, Rehabilitation and Physical Medicine) მიმართულებით. ეს არ იყო მხოლოდ საგანი, ეს იყო სერიოზული, პრაქტიკაზე დაფუძნებული, სიღრმისეული შესწავლა დისციპლინის, რომელიც დიდ გავლენას ახდენს პაციენტის ცხოვრების ხარისხზე. პროფესორ გიედრიუს კვადერასის ხელმძღვანელობით, სიღრმისეულად გავეცანი ორთოპედია-ტრავმატოლოგიის საფუძვლებს. მისი მიდგომა და პროფესიონალიზმი გასცდა მხოლოდ სწავლების სტანდარტს. მან დამანახა ტრავმატოლოგია სხვა კუთხით - როგორც მედიცინის ხელოვნება, რომელიც დეტალებზე ზრუნვით და ფიზიკური შესაძლებლობების აღდგენით, პაციენტის სიცოცხლეს ახალ ენერგიას ანიჭებს.

ვესწრებოდი ოპერაციებს. ვხედავდი, როგორ ზუსტად მუშაობს გუნდი, როგორ ფაქიზად იხსნება ძვლოვანი ფრაგმენტები და როგორ უბრუნდებათ პაციენტებს მოძრაობის უნარი. ეს იყო გამოცდილება, რომელმაც ჩემი წარმოდგენა ორთოპედიასა და ფიზიკურ მედიცინაზე მთლიანად შეცვალა.

ვილნიუსის კლინიკური გამოცდილება ერთფეროვანი ნამდვილად არ ყოფილა - თითოეულ დეპარტამენტს თავისი ხიბლი და გამოწვევა ჰქონდა. მაგრამ პედიატრიის კვირებმა განსაკუთრებული ადგილი დაიკავა ჩემს მეხსიერებაში. საგანს, რომელსაც ვსწავლობდი, ეწოდებოდა „ზოგადი პედიატრია და ნეონატოლოგია“. ის მოიცავდა სხვადასხვა ასაკის ბავშვთა დაავადებების, განვითარებისა და მკურნალობის თავისებურებებს.
საგნის აკადემიური კოორდინატორი იყო ასოცირებული პროფესორი, ექიმი სიგიტა პეტრაიტიენე - ადამიანი, რომლის სითბომ, ორგანიზებულობამ და პროფესიულმა ხედვამ სრულიად ახალი სტანდარტი დამისახა კლინიკური განათლებისთვის. მისი ხელმძღვანელობით სწავლის პროცესში დისციპლინა, თანაგრძნობა და მაღალი ხარისხის პედიატრიული მომსახურება ჰარმონიულად ერწყმოდა ერთმანეთს. კლინიკური პრაქტიკა არ შემოიფარგლებოდა მხოლოდ დაკვირვებით. სტუდენტებს ხშირად გვქონდა შესაძლებლობა, აქტიურად ჩავრთულიყავით ანამნეზის შეგროვებაში, ფიზიკალურ შეფასებაში, განვითარების მონიტორინგში. პირველივე შეხვედრიდან მივხვდი, რომ ბავშვთან კომუნიკაცია სრულიად განსხვავებული სამყაროა. პატარა პაციენტები ძალიან გულწრფელები არიან - თუ შენში ნდობას დაინახავენ, შენს მხარეს გადმოდიან. სწორედ მათთან ურთიერთობამ მასწავლა მოთმინება და დაკვირვება ისე, როგორც ამას ვერც ერთი სახელმძღვანელო ვერ გასწავლის.

ჰოსპიტალს გარეთ კი სრულიად სხვა, არანაკლებ მნიშვნელოვანი გამოცდილება მელოდა. ვილნიუსის ძველი უბნის წვრილი ქვებით მოფენილი ქუჩები, ბაროკოს სტილის ეკლესიები, და კაფეები, სადაც ჯაზი და ხავერდოვანი სიჩუმე ერთად ბატონობდა. ვესტუმრე კაუნასს, ტრაკაის, ვილნიუსის ტბებსა და ტყეებს, და არ შემიზღუდავს თავი ბალტიის საზღვრებით - ლატვია, ესტონეთი - ყველა მათგანი ჩემი გამოცდილების ნაწილად იქცა.

ჩემი გაცვლითი სემესტრის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული და დასამახსოვრებელი ნაწილი იყო საერთაშორისო სტუდენტური გარემო. ვსწავლობდი იმდენ ჯგუფში, რამდენი საგანიც გავიარე. ყოველი ჯგუფის შემადგენლობა უნიკალური იყო - სხვადასხვა ეროვნების, გამოცდილებისა და ხედვის მქონე ადამიანები ვიკრიბებოდით საერთო მიზნისთვის: მედიცინის შესასწავლად. ჩემი ჯგუფელები იყვნენ სტუდენტები ევროპიდან, აზიიდან, ლათინური ამერიკიდან - ზოგი იმ ქვეყნიდან, რომელიც მანამდე მხოლოდ რუკაზე მქონდა ნანახი, ახლა ჩემ გვერდით იდგნენ საოპერაციო ბლოკში. ამ განსხვავებამ არ დაგვაშორა - პირიქით, გაგვაერთიანა. სწორედ ამ მრავალფეროვნებამ მომცა უნარი ვიმუშავო გუნდურად, მულტიკულტურულ გარემოში. დღესაც კარგად მახსოვს სტაჟირების შემდეგ როგორ განვიხილავდით ოპერაციების დეტალებს, როგორ გვაოცებდა ერთმანეთის ქვეყნების რეალობა და როგორ ვიცინოდით მცირე კულტურულ სხვაობებზე. ეს მეგობრობა გრძელდება. ვიცი, რომ ერთ დღეს ისევ შევხვდებით, ამჯერად სხვა ფორმატში - ექიმებად, კოლეგებად.

საერთაშორისო გარემოს პარალელურად, ვილნიუსში კიდევ ერთი საოცარი აღმოჩენა მქონდა - ქართველი მეგობრები, რომლებიც მიუხედავად იმისა, რომ მედიცინას არ სწავლობდნენ, ძალიან მალე ჩემი ყოველდღიურობის ნაწილი გახდნენ. ვიცოდი, რომ უცხო ქვეყანაში ყოფნა მარტივი არ იქნებოდა, მაგრამ ეს ადამიანები ყოველდღე მახვედრებდნენ, რომ სადაც ქართული ენა ისმის, იქ ყოველთვის არის ნაწილი სახლიდან. თავისუფალ დროს ხშირად ერთად ვატარებდით - კვირაობით, ლექციების შემდეგ, პარკში ან ვილნიუსის ძველ უბანში, მზიანი დღეების ძიებაში. ჩვენი შეხვედრები პატარა საქართველოში მოგზაურობას ჰგავდა. ეს იყო მეგობრობა, ურთიერთგაგება და საყრდენი გაჭირვების დროს- თანდაყოლილი სითბო, რომელიც მხოლოდ თანამემამულეს შეუძლია მოგცეს.

ვინც მომავალში გეგმავს გაცვლითი პროგრამით ვილნიუსში გამგზავრებას, წადით გახსნილი გულით, ცარიელი ბლოკნოტით და კომფორტული ფეხსაცმლით. იყავით მზად არა მხოლოდ ახალი სამედიცინო ცოდნის მისაღებად, არამედ იმისთვის, რომ შეიგრძნოთ მედიცინა უცხო კულტურაში - სხვა ენა, სხვა ადამიანები, მაგრამ იგივე ადამიანური ემოციები.
 
მე ვილნიუსში ჩემი თავის ნაწილი დავტოვე. სამაგიეროდ მივიღე — ბალტიის სითბო, ახალი ცოდნა და უდიდესი გამოცდილება, რომელიც საქართველოში თან წამოვიღე. მგონი, სამართლიანი გაცვლა გამოვიდა, არა?
 
 

Spring Chronicles from Vilnius - A Clinical Journey to the Baltics

 
When I landed at Vilnius Airport on a cold and snowy February morning, I could not have imagined how much of a mark this city would leave on my heart. I came here with one goal: to study medicine at Vilnius University, the largest and one of the leading educational institutions in Lithuania and the Baltics. However, I received much more than just academic credits.
For the entire semester, I was lucky enough to study at Vilnius University Hospital Santaros Klinikos, one of the largest and most technologically advanced hospitals in the region. From the very first day, I noticed that everything here was built on professional relationships, teamwork, and practical experience. I took training courses in various departments, attended surgeries, worked with patients, and made medical decisions under the guidance of a doctor. I brought something new, a great experience from every department. I witnessed the rarest medical cases, the likes of which are described in only a few dozen cases around the world, although I will not be able to share these details due to doctor-patient confidentiality.
 
During my exchange semester, one of the most impressive experiences was the clinical training in the field of Orthopedics-Traumatology, Rehabilitation, and Physical Medicine. It was not just a subject; it was a serious, practice-based, in-depth study of a discipline that has a great impact on the quality of life of many patients. Under the guidance of Professor Giedrius Kvederas, I became deeply familiar with the basics of Orthopedics and Traumatology. His approach and professionalism went beyond just the standard of teaching. He showed me traumatology from a different perspective - as an art of medicine that, through attention to detail and restoration of physical abilities, gives new energy to the patient's life.
 
I attended operations. I observed how the team worked precisely, how bone fragments were delicately removed, and how patients regained their ability to move. It was an experience that completely changed my perception of orthopedics and physical medicine.
 

The clinical experience in Vilnius was not monotonous - each department had its charm and challenge. But the pediatric weeks occupied a special place in my memory. The subject I studied was called "General Pediatrics and Neonatology". It covered the peculiarities of diseases, development, and treatment of children of different ages.
The academic coordinator of the subject was Associate Professor Dr. Sigita Petraitienė - a person whose warmth, organization, and professional vision set a completely new standard for clinical education for me. His guidance, discipline, compassion, and high-quality pediatric care was harmoniously blended in the learning process. Clinical practice was not limited to observation alone. Students often had the opportunity to actively engage in collecting anamnesis, physical examination, and developmental monitoring. From the very first meeting, I realized that communicating with a child is a completely different world. Little patients are very sincere - if they see trust in you, they will come to your side. It was precisely my relationship with them that taught me patience and observation in a way that no textbook can teach.
 
Outside the hospital, a completely different, no less significant experience awaited me. The cobblestone streets of Vilnius’s old town, baroque churches, and cafes where jazz and velvety silence reigned together. I visited Kaunas, Trakai, the lakes and forests of Vilnius, and I didn’t limit myself to the Baltic borders - Latvia, Estonia - all of them became part of my experience.
 
One of the most distinctive and memorable parts of my exchange semester was the international student environment. I studied in different groups, and the composition of each group was unique - people of different nationalities, experiences, and perspectives came together for a common goal: to study medicine. My group members were students from Europe, Asia, and Latin America - some from countries that I had only seen on a map before, and now they were standing next to me in the operating room. This difference did not separate us - on the contrary, it united us. It was this diversity that gave me the ability to work as a team in a multicultural environment. I still remember well how, after the internship, we discussed the details of the operations, how we were amazed by the reality of each other's countries, and how we laughed at small cultural differences. This friendship continues. I know that one day we will meet again, this time in a different format - as doctors, as colleagues.
 
In parallel with the international environment, I had another amazing discovery in Vilnius - Georgian friends who, despite not studying medicine, very soon became a part of my everyday life. I knew that being in a foreign country would not be easy, but these people made me realize every day that wherever the Georgian language is heard, there is always a part of home. We often spend our free time together - on Sundays, after lectures, in the park, or the old part of Vilnius, in search of sunny days. Our meetings were like a journey through a small Georgia. It was friendship, mutual understanding, and support in times of need - the inherent warmth that only a fellow countryman can give you.
 
Those who plan to travel to Vilnius in the future on an exchange program, go with an open heart, an empty notebook, and comfortable shoes. Be ready not only to gain new medical knowledge, but also to experience medicine in a foreign culture - a different language, different people, but the same human emotions.
 
I left a part of myself in Vilnius. In return, I received the warmth of the Baltic, new knowledge, and great experience, which I took with me to Georgia. I think it turned out to be a fair exchange, don't you think?