წერილები მოთხრობების ქვეყნიდან / Letters From the Land of Stories
რობა მირზიკაშვილი / Roba Mirzikashvili თსა-ს სტუდენტი / TMA Student |
წერილები მოთხრობების ქვეყნიდან
მე რობა მირზიკაშვილი ვარ, თბილისის სამედიცინო აკადემიის, სამკურნალო
საქმის მე-5 კურსის სტუდენტი. ივნისში, Erasmus+ გაცვლითი პროგრამით ვიყავი
ჩეხეთში, მაზარიკის უნივერსიტეტში და მინდა ჩემი გამოცდილება გაგიზიაროთ.
ამ პროგრამაში მონაწილეობის ერთ-ერთი მიზანი იყო გამეგო, რა თეორიული
და კლინიკური ცოდნა აქვთ უცხოელ სტუდენტებს, როგორია მათთან სწავლების ხარისხი,
ჯანდაცვის სისტემა, სხვადასხვა ოპერაციის დროს გამოყენებული მეთოდები და
აღჭურვილობა. გარდა ამისა, ყოველთვის მინდოდა ჩეხეთის ნახვა მისი ისტორიის,
კულტურისა და საოცარი რენესანსის სტილის არქიტექტურის გამო.
მაზარიკის
უნივერსიტეტი მდებარეობს ქალაქ ბრნოში, ჩეხეთში, სადაც ხუთი თვე გავატარე.
შენობა ძალიან ლამაზი, თანამედროვე და უზარმაზარია. მისი ფართობი 70.000 კვ.მ-ს
მოიცავს და მის გარშემო მდებარე კლინიკებს უკავშირდება. საოპერაციოები
კარგად არის აღჭურვილი. განსაკუთრებით მომეწონა ტრეპანაციის ელექტრო ბურღი,
რომელიც ავტომატურად ჩერდება როდესაც ეხება მაგარ გარსს. საქართველოში რამდენიმე
კლინიკაში ნანახი მაქვს თუ როგორ წვალებით მუშაობენ ნეიროქირურგები ძველებური მექანიკური
ბურღით.
შეფასების სისტემაც ჩვენგან განსხვავებული იყო, ნიშანი მხოლოდ საბოლოო, ზეპირ გამოცდაში იწერებოდა, ეს კი, სიმართლე გითხრათ არ მომეწონა.
პირველი
საგანი, რომელიც გავიარე ქირურგია იყო. ლექციები ქალაქის ერთ-ერთ მთავარ კლინიკაში
გვიტარდებოდა და პოსტოპერაციულ პაციენტებსაც ხშირად ვნახულობდით. თუმცა,
საქართველოსთან შედარებით, იშვიათად გვიშვებდნენ საოპერაციოში. ეს პროცესი,
კი თავისთავად ძალიან საინტერესო იყო.
ქირურგიის შემდგომ ორი კვირის განმავლობაში ონკოლოგიას გავდიოდი
ჩეხეთის ერთ-ერთ მთავარ ონკოლოგიის ცენტრში, სადაც ძალიან მძიმე პაციენტები
მკურნალობდნენ. ბევრმა მათგანმა არ იცოდა ინგლისური, ამიტომ ჩვენთან ერთად
ყოველთვის იყო ჩეხი სტუდენტი, რომელიც გვითარგმნიდა პაციენტის ჩივილებს.
ინტენსიური თერაპია და რეაბილიტაცია ერთადერთი საგანი იყო, რომელიც უნივერსიტეტის შენობაში ჩაგვიტარდა. იქ არის კარგად აღჭურვილი სიმულაციის ცენტრი, სადაც ინტენსიური თერაპიის პრაქტიკებს გავდიოდით. ლექციის შემდეგ წყვილებად შევდიოდით პალატაში, სადაც ვასტაბილურებდით მულაჟს მონიტორებზე გამოტანილი სასიცოცხლო მაჩვენებლების მიხედვით. ლექციების დროს კი განვიხილავდით კლინიკურ შემთხვევებს. მინდა გავიხსენო ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო შემთხვევა, რომელიც საუნივერსიტეტო კლინიკაში მოხდა. 6 თვის ფეხმძიმე ქალი თავის ტვინის მძიმე ტრავმის გამო სამწუხაროდ, გარდაიცვალა და ნაყოფის გადარჩენის მიზნით დედის სხეულს სამი თვის განმავლობაში გაუხანგრძლივეს სიცოცხლე, ისე რომ დედის თავის ტვინი მკვდარი იყო. სამი თვის გასვლის შემდეგ საკეისრო კვეთით მოხდა მშობიარობა და ჯანმრთელი ბავშვი დაიბადა.
ბოლო, მაგრამ არანაკლებ საინტერესო საგანი, რომელიც გავიარე სასამართლო მედიცინა იყო. საქართველოშიც მქონდა გავლილი ეს საგანი, მაგრამ არა ამ სახით. ამჯერად ლექციები მორგში გვიტარდებოდა და თითქმის ყოველდღე ვესწრებოდით ავტოფსიებს. პირველად რომ დავინახეთ დასახიჩრებული გვამების გაკვეთა, თავი შეუძლოდ ვიგრძენით ყველამ, თუმცა მალევე მივეჩვიეთ. შენობა ძველი და საკმაოდ საშიში იყო. ავტოფსიის ოთახში ერთი ძველი ლიფტი ჰქონდათ, რითაც გვამები ამოჰქონდათ და ექიმები მას “Charon”-ს უწოდებდნენ, ბერძნული მითოლოგიიდან მენავის მსგავსად, რომელსაც მიცვალებულები მდინარის ერთი მხრიდან მეორე მხარეს გადაჰქონდა. გარდა ავტოფსიებისა, ლექციების დროს განვიხილავდით სხვადასხვა გამოძიებას, თვითმკვლელობასა და უამრავ სხვა უბედურ შემთხვევას, რომლებიც იმ ქალაქში იყო მომხდარი.
მაზარიკის უნივერსიტეტის სტუდენტების თქმით და ჩემი პირადი
დაკვირვებიდან გამომდინარეც, შემიძლია ვთქვა, რომ თსა მათი უნივერსიტეტისგან
განსხვავებით, მეტად არის ორიენტირებული სტუდენტებზე. ვთვლი, რომ ჩვენ უკეთესი
პრაქტიკა და შეფასების სისტემა გვაქვს.
საბოლოოდ, ძალიან კმაყოფილი ვარ მაზარიკის უნივერსიტეტით. ბევრი რამ
ვისწავლე და ჩემი თავიც გამოვცადე. ინგლისური ენის ცოდნა გავიღრმავე, ბევრი ახალი
მეგობარი შევიძინე და სირთულეების მიუხედავად, წარმატებით ჩავაბარე ყველა საგანი
უცხო ენაზე.
ნამდვილად, ჩეხეთს დამსახურებულად ეძახიან მოთხრობების ქყევანას.
Letters From the Land of Stories
One of the goals of participating in this program was to find out
what theoretical and clinical knowledge international students have, what is
the quality of their teaching, healthcare system, methods, and equipment used
during various operations. Besides, I always wanted to see the Czech Republic
because of its history, culture, and amazing renaissance-style architecture.
The first subject I took was Surgery. Lectures were held in one of
the main clinics of the city, and we often visited postoperative patients.
However, compared to Georgia, we were rarely allowed in the operating room. This
process was very interesting.
For two weeks after the Surgery, I studied Oncology at one of the
main oncology centers in the Czech Republic, where very serious patients were
treated. Many of them did not know English, so there was always a Czech student
with us who translated the patient's complaints.
Intensive therapy and rehabilitation was the only subject that
was taught in the university building. There is a well-equipped simulation
center where we did intensive care practices. After the lecture, we went into
the ward in pairs, where we stabilized the model according to the vital signs
displayed on the monitors. During the lectures, we discussed clinical cases. I
would like to recall one of the most interesting cases that happened in the
university clinic. A 6-month pregnant woman, unfortunately, died due to a
severe brain injury, and in order to save the fetus, the mother's body was kept
alive for three months, so that the mother's brain was dead. Three months
later, cesarean delivery was performed and a healthy baby was born.
According to Masaryk University students and based on my personal
observation, I can say that TMA, unlike their university, is more
student-oriented. I think we have a better practice, and assessment system.
Finally, I am satisfied with Masaryk University. I learned a lot
and tested myself. I improved my knowledge of the English language, made many
new friends, and despite the difficulties, I successfully passed all subjects
in a foreign language.
Czech Republic happens to be "a land of stories" indeed.
Comments
Post a Comment