მე ვარდისფერში / The Bright Pink on Me

ტონი ვარგჰესე / Tony Varghese
თსა-ს სტუდენტი / TMA Student

მე ვარდისფერში

როგორც წესი, ოქტომბერი  შემოდგომის ნარინჯისფერი ტონებით მოდის, თუმცა, წლევანდელი ოქტომბერი ვარდისფერი იყო და მეც მქონდა პატივი, ვყოფილიყავი ამ ცვლილების ნაწილი.

განსაკუთრებული მადლობა ჩემს უნივერსიტეტს, თსა-ს, რომ მიჩვენა სწორი მიმართულება.  მე, როგორც ორთოპედიისა და ტრავმატოლოგიის სტუდენტური ასოციაციის ვიცე-პრეზიდენტი, ჩემი არასამთავრობო ორგანიზაციის მხარდაჭერით გავმართე პირველი ღონისძიება - “She leads!”

სტუდენტების ხელმძღვანელობით, ამ ღონისძიებამ გააერთიანა ჯანდაცვის ორგანიზაციები მთელი საქართველოს მასშტაბით, რათა კიდევ ერთხელ გაესვას ხაზი ქალების როლს ჯანდაცვის სექტორში.

გარდა ამისა, ვხელმძღვანელობ კამპანიებს ფსიქიკური ჯანმრთელობის მიმართულებით „Mental Health Unscripted”, ეს არის ახლადდაფუძნებული ორგანიზაცია, რომლის მიზანია საზოგადოებაში ფსიქიკური ჯანმრთელობის შესახებ ცნობიერების ამაღლება. ვარდისფერი ოქტომბრის ფარგლებში, ონკოსაზოგადოება “ჰოუფთან” ერთად მონაწილეობა მივიღე აქტივობაში სახელწოდებით “BAKE OF HOPE”, რაც გულისხმობდა ვარდისფერი ორცხობილების გამოცხობას, რომელიც თბილისის მასშტაბით დარიგდა ძუძუს კიბოს შესახებ,  და ზოგადად,  ამ დაავადების ადრეული გამოვლების მნიშვნელობის შესახებ ცნობიერების ამაღლების მიზნით. 

ვარდისფერი დღე თსა-ში, ეს ერთ-ერთი გამორჩეული დღე იყო. შეიძლება იფიქროთ, რომ ფერადი სამოსის ტარება არ განგასხვავებთ სხვებისგან, მაგრამ ამჯერად ეს ასე არ იყო. ვარდისფერმა სამოსმა ხალხში გააჩინა კითხვები, მათ დაიწყეს ამაზე საუბარი და ბევრმა მათგანმა შეიტყო, რომ ეს ფერი ძუძუს კიბოსთან არის დაკავშირებული. საზოგადოებრივ ტრანსპორტში შევნიშნე, რომ ადამიანები მიყურებდნენ, საუბრობდნენ ჩემს ვარდისფერ პერანგზე, რამდენიმეს გაეცინა კიდეც, მაგრამ მე ამის გამო არ შემრცხვა, პირიქით, მიხაროდა, რომ მათში ამ ყველაფერმა ინტერესი გამოიწვია და ცნობისმოყვარეობა დააღვიძა. ალბათ  აინტერესებდათ, რატომ მეცვა ასე, ასევე შენიშნეს ჩემი ვარდისფერი ბროშიც, აკვირდებოდნენ, აინტერესებდათ, რისი სიმბოლო იყო ეს. იქნებ გაიგონ მეტიც ძუძუს კიბოს შესახებ და მისი ადრეული გამოვლენის მნიშვნელობაზეც დაფიქრდნენ.

ძუძუს კიბო, ერთ-ერთი ყველაზე განკურნებადი სიმსივნეა. 

მთავარია, მისი ადრეული დიაგნოსტიკა. ონკოსაზოგადოება “ჰოუფის” წარმომადგენელი ქალები, ამისი ნათელი მაგალითი არიან. ეს საოცარი ქალები ხშირად გვსტუმრობენ თსა-ში და  დროთა განმავლობაში ისინი ჩვენი ახლო მეგობრებიც გახდნენ. ხელის ჩამორთმევის ნაცვლად, უკვე თბილი ჩახუტებით მესალმებიან. ქალბატონი ანა, საზოგადოების ხელმძღვანელი, მეძახის კიდეც "მის შვილს, მის დათუნიას" და ეს არის სახელი, რომელსაც სიამაყით ვატარებ. 

თსა-ში გატარებული ხუთი წლისთავზე, განსაკუთრებული ოქტომბერი დადგა ჩემს ცხოვრებაში. ასე ახლო კავშირი თავისუფლების მოედანთან არასოდეს მიგრძნია. თითქოს მთელი ქალაქი ჩვენს გარშემო ტრიალებდა. ონკოსაზოგადოება “ჰოუფთან”ერთად წმინდა გიორგის მონუმენტის გარშემო ჩავჭიდეთ ხელები, შევკარით ცოცხალი ჯაჭვი, ცაში გავუშვით ვარდისფერი ბუშტები და ერთად ვთქვით ხმამაღლა:  "თქვენი სიცოცხლე თქვენს ხელშია". ჩემთვის ვარდისფერი სამოსის ტარება საამაყო გახდა, სწორედ ისე, როგორც სერიალ “თანამედროვე ოჯახის” პერსონაჟი კემი ამბობს “ვარდისფერს ვუყვარვარ”. თუ ერთი ადამიანი მაინც დაფიქრდება, მიიღებს შესაბამის ზომებს, მოიძიებს ინფორმაციას ადრეული დიაგნოსტიკის შესახებ, ჩემთვის ეს იქნება გამარჯვება.

 

The Bright Pink on Me 

October usually arrives with autumn’s orange tones, but this year it was bright pink—and I was honored to be part of the change. 

Special thanks to my university, TMA for lighting my way forward. As Vice President of the Georgian Student Association of Orthopedics and Traumatology, an NGO based in Georgia, I helped organize our first event, “She Leads”. This gathering brought together student-led healthcare organizations across Georgia to celebrate women in healthcare and build connections for the future. 

I also lead campaigns for Mental Health Unscripted (MHU), a Tbilisi-based organization focused on mental health awareness and upliftment. In partnership with HOPE, we held a Pink Cookie Baking Session, called “BAKE OF HOPE”, baking pink cookies to hand out across Tbilisi while sharing information about breast cancer and the importance of early detection. 

TMA’s Pink Day events stood out the most. Some people might say wearing a color doesn’t make a real difference, but this time it did. Wearing pink got people talking, asking questions, and learning about breast cancer. One day on public transport, I noticed several people around me laughing and making comments about my bright pink outfit. But I wasn’t embarrassed—instead, I hoped it sparked their curiosity. Maybe they wondered why I was wearing it, noticed the pink bow, and looked up what it stood for. Perhaps that curiosity led them to learn about breast cancer, the importance of early detection, and the possibility of action. 

Breast cancer is one of the most treatable cancers if caught early, and the incredible survivors at HOPE are living proof of this. These amazing women visit us often, and over time, they’ve become close friends. Now, instead of a handshake, I’m greeted with warm hugs. Ms. Ana, the head of the society, even calls me “her son, her teddy bear,” and it’s a name I carry with pride. 

After five years in medical school, this October gave me my closest connection yet with Liberty Square and its pillar. Standing by the fountain with the city bustling around us, I felt no hesitation in wearing my pink gemstone bow from HOPE. We laughed, held hands, and as we released balloons into the sky, we shouted together: "YOUR LIFE IS IN YOUR HANDS." For me, wearing pink has become a badge of pride; like Cam from Modern Family said “Pink loves me”. If it encourages even one person to learn, take action, or seek early diagnosis, that’s a win.