Amongst the Warriors / მეომრებს შორის

ტონი ვარგჰესე / Tony Varghese
თსა-ს სტუდენტი / TMA Student

მეომრებს შორის

შეხვედრის ადგილი – ევროპა დონა საქართველოს ოფისი, ვარდისფერი სივრცე

გარემო - თსა-ს სტუდენტები ხვდებიან ძუძუს კიბოს მქონე ქართველ პაციენტებს.

შენ ხარ ლამაზი, შენ ხარ ძლიერი და შენ ყველაფერი შეგიძლია!

იმ დღეს ცოტა დამაგვიანდა სამგორში გადატვირთული მოძრაობის გამო. თსა-ს საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის თანამშრომელი პეკინის ქუჩაზე მელოდებოდა, ზუსტად LC Waikiki-ის მაღაზიის წინ. ფეხით ავედით “ევროპა დონა საქართველოს” ოფისამდე, სადაც მოლოდინი მქონდა, რომ დამხვდებოდნენ სუსტი, გულგატეხილი, სასოწარკვეთილი ადამიანები, რომლებიც  დახმარებას ელიან. თავიდან არ მიფიქრია იმაზე, თუ რატომ გადავწყვიტე წამოვსულიყავი ისეთ ადგილას, სადაც უნდა დამხვედროდნენ სასოწარკვეთილი, დახმარების მომლოდინე ადამიანები,  არა და ეს ხომ ისაა, რასაც მთელი დარჩენილი ცხოვრება უნდა ვუყურო? რატომ დავიწყო ეს ახლავე? მიუხედავად ამ ფიქრისა, მაინც გადავწყვიტე შეხვედრაზე წასვლა.

ოთახში რომ შევედი,  ქალის ლამაზი სიცილის ხმა მომესმა, რომელსაც თიკო ერქვა და ვარდისფერ სამოსში იყო გამოწყობილი.

თსა-ს თანამშრომელი ლანა სწრაფად წამოდგა და ადგილი დამითმო. დავჯექი თუ არა დავინახე  ქალი, რომელსაც თმა წითლად შეეღება და ლამაზი წითელი მოსასხამი ეცვა, ხელში კი, მშვენიერი ვარდისფერი ვარდი ეკავა. ჩემი მზერა მიიპყრო ჩემს წინ მჯდომმა მოსაუბრე ქალმა, მის უკან კი დავინახე სურათი, რომელზეც აღბეჭდილი იყო 3 ქალი, ფოტოზე კი იყო წარწერა “შენ ხარ ლამაზი, შენ ხარ ძლიერი და შენ ყველაფერი შეგიძლია!”

ქალებმა გაგვიზიარეს საკუთარი გამოცდილება თუ როგორ აღმოაჩინეს ეს დაავადება და ისიც, თუ წამიერად როგორ დაემსხვრათ ცხოვრება. საზოგადოება თვლის, რომ „კიბო განაჩენია“, მაგრამ ამ ქალებმა დამანახეს, რომ „შოუ ჯერ არც კი დაწყებულა“. იმ ადგილას, სადაც მათ დახმარება და მზრუნველობა სჭირდებოდათ, რათა დარწმუნებულიყვნენ რომ ყველაფერს მოერეოდნენ და გადალახავდნენ ვერ მიიღეს. მათ ეს ყველაფერი საკუთარი ძალებით შეძლეს, მათ ეს გააკეთეს ისე, როგორც ერთ-ერთმა მებრძოლმა პაციენტმა, რომელმაც აღნიშნა, რომ  „მე ვარ 2008 წლის ომში გადარჩენილი, ეს ჩემთვის არაფერია, მე ახლაც გადავრჩები“.

შეხვედრამ ჩემს მოლოდინს გადააჭარბა. იქ, სადაც სუსტ, სასოწარკვეთილ და უმწეო ადამიანებს ველოდი, მეომრები დავინახე. ძლიერი, მოაზროვნე მეომრები, რომლებიც დასცინიან თავიანთ მტერს, მათი ისტორია ნამდვილად შთამაგონებელია ჩემთვის, როგორც ადამიანისთვის, რომელიც ერთ დღეს ექიმი გახდება. და მე უკვე ვიცი, რა ამბავს მოვუყვები ჩემს წინ მდგომ ძუძუს კიბოთი დაავადებულ ადამიანს.

ვიცი, რომ ეს ქალები ასი ათასობით ქალს აძლევენ რწმენას, აძლევენ შთაგონებას კაცობრიობას.

მათი სიცილი იყო გადამდები, რადგან მე მეომრებს შორის ვიდექი...

 

 

Amongst the Warriors

Venue – Europa Donna Georgia, THE PINK SPACE

Situation- Students of TMA meeting up with Breast Cancer Patients in Georgia

You are Beautiful, you are Strong, and You can do whatever you want!

I was a little bit late that day, due to the heavy traffic in Samgori, as always, The PR of TMA was waiting for me in front of the LC Waikiki Store in Pekini, we walked up to the office of Europa Donna Georgia, where I was expecting, weak, heartbroken, desperate people looking for help. I did not have a mind to sign up for this in the first place, seeing people so desperately waiting for help is something that I should see my whole life, why start now? But I decided to go anyway. 

When I stepped into the room I heard laughter, from a beautiful lady called Tiko, she was dressed in Pink.

Our supervisor Ms. Lana quickly stood up and offered me a seat, I sat down and I saw a lady sitting beside me, She colored her hair red, was wearing a beautiful red jacket, and had a pretty pink Rose in her hands, my gaze quickly went to the speakers sitting up front, where I saw a picture of 3 ladies behind them that read “შენ ხარ ლამაზი, შენ ხარ ძლიერი და შენ ყველაფერი შეგიძლია!”

They told about their experiences discovering something in their mammograms and biopsies, where they were shattered for a moment. Society keeps deeming that “Cancer is the end word” but these ladies showed me that “The show has not even begun.” The places where they needed support and care from their doctor, to reassure them that they are going to overcome, they did not get it. They survived it on their own, they did it themselves, as one of the fighters I saw remarked “I am a survivor of the war in 2008, this is nothing to me, I can survive this too”.

Things that happened there were all against my expectations. Where I expected weak, desperate, and helpless people, I saw warriors. Strong, able-minded warriors who laugh at their enemy, their story is truly inspirational to me as a person who is going to be a doctor one day. I know what story I will say when I see a patient with Breast Cancer come in front of me. I know that they are an inspiration to 1000s of women across the globe, an inspiration to humankind. Their laughs were contagious because,

I was standing amongst the warriors.